güncel

Üniversitemiz Sağlık Kültür ve Spor Daire Başkanlığı, Türk Dünyası Araştırma Topluluğunun düzenlediği, konuşmacı olarak Ozan Bodur’un katıldığı 18 Mart Çanakkale Kahramanları Konferansı düzenlendi. Etkinliğe katılım yoğundu.

Konferansta konuşan Ozan Bodur şunları söyledi: “Sizlere Çanakkale Savaşlarında en çok neyin yokluğunu çektik diye size sorsam, sizden silah, mühimmat, uçak, gemi cevabı gelebilir. Ancak bunların hiçbiri değil. Yaralanmalar için morfine ihtiyacımız vardı. Ancak Morfinimiz çok azdır. İhtiyacı olan asker için azıcık morfin kullanılabilir diye emir verilir. Bu da şu demek savaşmaya devam edebilecek asker için kullanabilirsiniz. Bacağı kopmuş, sinirleri dışarı çıkmış acılar içinde bulunan asker için kullanılmadı. Çünkü o askerimiz, savaşamazdı. Bununla ilgili en çarpıcı hadise şudur: iki bacağı ve bir kolu kopmuş, yüzünün bir tarafı ağır yaralı bir Mehmetçik ilkyardım çadırına getirilir. Doktor, Mehmetçiğe bakar, onun iyileşemeyeceğini anlar, diğer yaralılar için vakit kaybetmek istemeyen doktor yaralı Mehmetçik’i kaldırın diye emir verir. Yaralı Mehmetçik bir hışımla doktorun elinden tutar “Baba” der. Arkadaşlarım, Çanakkale Savaşları, vatan için babaların oğullarını görmediği savaştır."

Çanakkale Savaşları çok acıklı hikayeleri barındırmaktadır diyen Ozan Bodur sözlerini şöyle sürdürdü: “Sizlere sorsam hepinizin bir abisi vardır. Onun da bir abisi vardı. Ancak hiç görmemişti. Çünkü abisi yılardır savaşlarda, cephelerdeydi. Sürekli annesine, abisini anlattırırdı. İçinde çok büyük abi muhabbeti vardı. Bir gün oyun oynarken, sisin içinden asker kıyafetli bir adam çıktı geldi. Annesinden dinlediği abisinin hikâyelerini o kadar içine sindirmişti ki, abisi olduğunu hemen anladı. Abisine sımsıkı sarıldı. Abisinin kokusunu uzun uzun kokladı. Yıllar sonra anladı ki o abisinin kokusu değildi. O barut kokusuydu. 15 gün abi evde kalır. Tam daha yaraları bile iyileşmemiştir. Gitme vakti gelmiştir. Abi cepheye dönecektir. Çocuk çok üzülür. Çocuk abisinin üniformasına yapışır. Abi ile çocuk son kez sarılır. Abi üniformasından bir düğme kopartır ve çocuğa vererek evden Çanakkale Savaşlarına katılmak için ayrılır. Abi, Çanakkale Savaşlarında, Kastamonu’nun verdiği 5 bin şehitten biri olur. Çocuk abisini bir daha göremez. Ve o çocuk Türkiye’yi en çok güldüren adamdır. Büyük Edebiyatçı, Yazar, Şair Rıfat Ilgaz’dır. Bu memleketi en çok güldüren adam, çocukluğunda en çok ağlayan adamdır.”